''' ,,, قسمت چهارم - نکته قابل تامل در حوزه اشتغال اینست که بنگاهها و سازمانهای فعلی بخش خصوصی و دولتی دیگر ظرفیت جذب نیروهای انسانی جدید بعنوان کارمند و کارگر را ندارند و اصولا ایجاد شغل برای پنج میلیون نفر در طی پنج سال و سالانه یک میلیون نفر نیازمند تاسیس واحدهای جدید تولیدی ,خدماتی میباشد .مسلم است وقتی در برنامه ششم توسعه تاکید به تولیداین میزان اشتغال میشود این موضوع یک تقاضای تولید شغل بطور کلی است و بر عهده دولت و سازمانهای دولتی ذیربط است که با تحقیق و بررسی دقیق ,مشاغل و تولیداتی که در شرایط کنونی از مطلوبیت و بازدهی مناسبتری با توجه به امکانات و منابع ملی در سرتاسر کشور برخوردار هستند را شناسایی نماید و بدوا با دعوت از سرمایه گذاران و کارآفرینان نسبت به تشویق و ترغیب آنان در ورود به مشاغل و تاسیس شرکت های بخش تعاونی ,خصوصی و مشاغل خانگی مبادرت ورزد که با این اقدام علاوه بر افزایش میزان تولید محصولات و خدمات زمینه بکارگیری و اشتغال تعداد بسیار زیادی از نیروهای کار فراهم گردد. خوشبختانه از سوی وزارتخانه های تعاون ,کار و رفاه اجتماعی و جهاد کشاورزی تعداد بسیاری از مشاغل و حرف مختلف در بخش های صنعتی ,کشاورزی ,شیلات ,صنایع دستی ,خدمات ,مواد غذایی و...معرفی شده اند که در سطح شهرها و روستاهای کشور مجوز فعالیت به متقاضیان آن داده میشود و صندوق توسعه ملی و صندوق کارآفرینی امید و چند بانک عامل نیز وام هایی به دریافت کنندگان این مجوزها پرداخت مینمایند . متاسفانه تاکنون در خصوص این برنامه ها تبلیغ وسیع رسانه ای و نیز سیاست های تشویقی برای جذب کارآفرینان بطور فراگیر صورت نپذیرفته و از سوی دیگر نیز ,متاسفانه روش سرمایه گذاری در این طرح ها بگونه ای است که ریسک عدم موفقیت بر عهده متقاضیان اشتغال گذاشته شده و بعلت عدم پیش بینی ریسک های بازاریابی که ناشی از فقدان مطالعات کافی بازار در این طرح ها میباشد,این امر موجب نگرانی اشخاص علاقمند از ریسک عدم موفقیت و اتلاف زمان و عمر و گرفتاریهای حقوقی و مالی مرتبط و پیش بینی نشده میگردد. این عوامل و سایر نقاط ابهام دیگر باعث： ۱-آشنا نبودن عموم کارآفرینان و جوانان با طرح های دولت در زمینه تولید و اشتغال گردیده. ۲-فقدان برنامه های توجیهی و مطالعات بازار که بیم عدم موفقیت و ریسک ناتوانی در اداره امور روزمره و اتلاف وقت وضایع شدن سایر فرصت های شغلی در نزد کارآفرینان میشود لذا به همین دلایل تاکنون از اینچنین طرح های اشتغال زایی استقبال وسیع صورت نپذیرفته است. بنظر میرسد شوراهای شهر و روستا -شهرداری ها و دهیاری هامیتوانند بازوهای مشاوره ای و اجرایی مناسب برای ارتباط وپیاده سازی طرح های اشتغال زایی وزارتخانه های متولی در اقصی نقاط کشور باشند .اکنون در دوره پنجم شوراهای اسلامی شهر و روستا زمان مقتضی برای استفاده از پتانسیل شوراها در این حوزه فراهم گردیده ,چگونه میتوان از این پتانسیل استفاده نمود.؟؟؟؟؟ ادامه دارد... کارشناس ریسک و بیمه. حمیدرضا حاجی اشرفی
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
